Zawód: korespondent wojenny. Te słowa zawsze miały dla mnie jakiś tajemniczy posmak. Kim są ludzie, którzy wybierają życie na wojnie? Jak wyglądają konflikty zbrojne widziane oczyma dziennikarza? Czy kobieta może być korespondentem wojennym? Jakie są konsekwencje wykonywania tego zawodu? Na te i inne pytania próbuje odpowiedzieć Anna Wojtacha w książce pt. Kruchy lód.
Podkreślić trzeba, że autorka sama jest korespondentem wojennym. Zna środowisko od podszewki i relacjonowała dla nas niejedną wojnę. Dzięki temu książka jest autentyczna, prawdziwa i zawiera wiele interesujących anegdot.
Mamy niepowtarzalną okazję, by poznać metody pracy i atmosferę panującą wśród dziennikarzy. Dowiadujemy się też jak wygląda życie dziennikarza po powrocie z linii frontu. Jeśli interesuje Was jak się bawią korespondenci wojenni, czego zawsze brakuje na wojnie i czy wygodnie podróżuje się wojskową CASĄ, polecam tę książkę.
Wojtacha opisuje konflikty zbrojne ostatnich lat z perspektywy osoby, który je relacjonowała. Jedziemy z nią do Gruzji, odwiedzamy Strefę Gazy i Afganistan, obserwujemy zamach terrorystyczny w Bombaju. Autorka nie koncentrując się na globalnych aspektach wojny, stara się przekazać czytelnikom jej jednostkowy wymiar. W Kruchym lodzie nie znajdziemy wielkiej polityki. Są historie ludzi dotkniętych cierpieniem: w Afganistanie kobiet poparzonych kwasem, w Gruzji staruszki, która straciła męża i dom.
Styl autorki może do mistrzowskich nie należy, ale Kruchy lód to moim zdaniem kawał dobrej reporterskiej roboty. Wciąga już od pierwszych stron, a zarazem zmusza do refleksji. Nie jest to na pewno książka optymistyczna i lekka w odbiorze, ale warto ją przeczytać i spojrzeć na świat z innej perspektywy niż nasza wygodna kanapa.
Mamy niepowtarzalną okazję, by poznać metody pracy i atmosferę panującą wśród dziennikarzy. Dowiadujemy się też jak wygląda życie dziennikarza po powrocie z linii frontu. Jeśli interesuje Was jak się bawią korespondenci wojenni, czego zawsze brakuje na wojnie i czy wygodnie podróżuje się wojskową CASĄ, polecam tę książkę.
Wojtacha opisuje konflikty zbrojne ostatnich lat z perspektywy osoby, który je relacjonowała. Jedziemy z nią do Gruzji, odwiedzamy Strefę Gazy i Afganistan, obserwujemy zamach terrorystyczny w Bombaju. Autorka nie koncentrując się na globalnych aspektach wojny, stara się przekazać czytelnikom jej jednostkowy wymiar. W Kruchym lodzie nie znajdziemy wielkiej polityki. Są historie ludzi dotkniętych cierpieniem: w Afganistanie kobiet poparzonych kwasem, w Gruzji staruszki, która straciła męża i dom.
Styl autorki może do mistrzowskich nie należy, ale Kruchy lód to moim zdaniem kawał dobrej reporterskiej roboty. Wciąga już od pierwszych stron, a zarazem zmusza do refleksji. Nie jest to na pewno książka optymistyczna i lekka w odbiorze, ale warto ją przeczytać i spojrzeć na świat z innej perspektywy niż nasza wygodna kanapa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Nie wahaj się, napisz co myślisz! Nawet nie wiesz jaką frajdę sprawi nam Twój komentarz :-).